چکیده
پارک طبیعت پردیسان تنها رویشگاه طبیعی باقیمانده در تهران با 443 گونه گیاهی بومی خودرو است که به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد اکولوژیک نیازمند مدیریت پایدار است. برآورد ردپای اکولوژیک روشی مناسب برای  تعیین وضعیت اکولوژیک مناطق به منظور استفاده بهینه از آن‌ها است.  پژوهش حاضر، ردپای اکولوژیک در پارک پردیسان را با استفاده از روش مولفه‌ای، کمّی کرده است. بر این اساس ردپای اکولوژیک برای پنج فعالیت‌‌ مصرفی برق، آب، گاز، ضایعات و غذا محاسبه شد و با محاسبه ظرفیت‌زیستی برای انواع مختلف زمین، شاخص‌های کسری و فشار اکولوژیک محاسبه شد. نتایج تحقیق نشان داد که ردپای اکولوژیک برق، آب، گاز، ضایعات، غذا و کل به ترتیب 121970/15، 86/72، 0/00، 2585/88، 0/00 و 124642/75 و ظرفیت‌زیستی 438/47 هکتار جهانی است. منفی‌شدن تفاضل ظرفیت‌زیستی از ردپای اکولوژیک کل نشانگر آن است که در مجموعِ بخش مصرف، کسری اکولوژیک وجود دارد. باتوجه به اینکه فشار اکولوژیک در بخش‌های آب، پسماند و گاز در سطح یک (خوب) و در بخش‌های برق و غذا در سطح چهار (خیلی ضعیف) قرار گرفت؛ مدیریت پارک در مصرف آب، گاز و حجم ضایعات، عملکرد مناسب و در مصرف برق و غذا عملکرد ضعیفی داشته‌است.