دوره 13، شماره 1 - ( 9-1403 )                   جلد 13 شماره 1 صفحات 29-17 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Omidi M, Alimohamadi A, Safari pour M, Shahriari G. Determining the Ecological Sustainability of Pardisan Nature Park Based on Ecological Footprint. Iranian Journal of Applied Ecology 2024; 13 (1) :17-29
URL: http://ijae.iut.ac.ir/article-1-1223-fa.html
امیدی مسلم، علی محمدی افروز، صفری پور مهسا، شهریاری قربان. تعیین پایداری اکولوژیک پارک طبیعت پردیسان بر پایه ردپای اکولوژیک. بوم شناسي كاربردي. 1403; 13 (1) :17-29

URL: http://ijae.iut.ac.ir/article-1-1223-fa.html


گروه کشاورزی و محیطزیست، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
چکیده:   (188 مشاهده)
چکیده
پارک طبیعت پردیسان تنها رویشگاه طبیعی باقیمانده در تهران با 443 گونه گیاهی بومی خودرو است که به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد اکولوژیک نیازمند مدیریت پایدار است. برآورد ردپای اکولوژیک روشی مناسب برای  تعیین وضعیت اکولوژیک مناطق به منظور استفاده بهینه از آن‌ها است.  پژوهش حاضر، ردپای اکولوژیک در پارک پردیسان را با استفاده از روش مولفه‌ای، کمّی کرده است. بر این اساس ردپای اکولوژیک برای پنج فعالیت‌‌ مصرفی برق، آب، گاز، ضایعات و غذا محاسبه شد و با محاسبه ظرفیت‌زیستی برای انواع مختلف زمین، شاخص‌های کسری و فشار اکولوژیک محاسبه شد. نتایج تحقیق نشان داد که ردپای اکولوژیک برق، آب، گاز، ضایعات، غذا و کل به ترتیب 121970/15، 86/72، 0/00، 2585/88، 0/00 و 124642/75 و ظرفیت‌زیستی 438/47 هکتار جهانی است. منفی‌شدن تفاضل ظرفیت‌زیستی از ردپای اکولوژیک کل نشانگر آن است که در مجموعِ بخش مصرف، کسری اکولوژیک وجود دارد. باتوجه به اینکه فشار اکولوژیک در بخش‌های آب، پسماند و گاز در سطح یک (خوب) و در بخش‌های برق و غذا در سطح چهار (خیلی ضعیف) قرار گرفت؛ مدیریت پارک در مصرف آب، گاز و حجم ضایعات، عملکرد مناسب و در مصرف برق و غذا عملکرد ضعیفی داشته‌است.
متن کامل [PDF 513 kb]   (52 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی پژوهشی اکولوژی کاربردی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Applied Ecology

Designed & Developed by : Yektaweb