دوره 7، شماره 1 - ( 4-1397 )
جلد 7 شماره 1 صفحات 53-41 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mostafazadeh R, Jafari A, Keivan-behjou F. Comparing the Rangelands Structure and Degradation of Landscape Connectivity in Iril Sub-Watersheds, Ardabil Province . Iranian Journal of Applied Ecology 2018; 7 (1) :41-53
URL: http://ijae.iut.ac.ir/article-1-858-fa.html
URL: http://ijae.iut.ac.ir/article-1-858-fa.html
مصطفی‌زاده رئوف، جعفری انیس، کیوان‌بهجو فرشاد. مقایسه ساختار اراضی مرتعی و میزان تخریب پیوستگی سیمای سرزمین در زیرحوزه‌های آبخیز ایریل، استان اردبیل
. بوم شناسي كاربردي. 1397; 7 (1) :41-53
دانشگاه محقق اردبیلی
چکیده: (6549 مشاهده)
هدف تحقیق حاضر، مقایسه ساختار پوشش مرتعی و درجه تخریب سیمای سرزمین در زیرحوزه‌های آبخیز ایریل استان اردبیل بوده است. براساس نقشه کاربری اراضی و ابزار تفکیک سیمای سرزمین، چهار کلاس تفکیک (لکه، حاشیه، سوراخ‌شدگی و هسته) در اندازه سلولی 5، 10، 15 و 20 متر مشخص شدند. شاخص‌های LPI، ED، Cohesion، Mesh، Split و AI برای ارزیابی ساختار مرتع با استفاده از Fragstats محاسبه شدند. براساس نتایج، در زیرحوزه 5 مقدار سنجه پیوستگی Cohesion با مقدار 60/93 کمترین و سنجه Division بالاترین مقدار (92/0) را دارد. مقدار سنجه LPI در زیرحوزه‌های 8 و 9 با مقادیر 30/89 و 12/84 محاسبه شد. بیشترین و کمترین تعداد لکه‌ها در سلول‌های 15 و 5 متری است و مقادیر حاشیه، سوراخ‌شدگی و هسته کوچک در اندازه‌های سلولی تغییرات چندانی ندارد. همبستگی شاخص Perforated و سنجه Cohesion با ضریب همبستگی معکوس برابر 94/0 است. همبستگی Perforated و Split مستقیم (R2=0/95) نشان‌دهنده افزایش Split و تفکیک بیشتر سیمای مرتع است. مقادیر لکه‌ها و هسته‌های مرکزی درمنطقه کم بوده و میزان تخریب سیمای سرزمین در حاشیه لکه‌ها بیشتر است. در تعداد بالا و حاشیه بیشتر لکه‌ها، پیوستگی کاهش یافته و نشان‌دهنده تخریب مرتع است، درحالی که مقدار بالای شاخص هسته در زیرحوزه‌ها بیانگر مطلوبیت لکه‌های مرتعی از نظر پیوستگی مرتع است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
