قو فریادکش دارای دو جمعیت قدیمی و جدید است که جمعیت جدید از سال 1386 گزارش شد. هدف از این مطالعه بررسی ساختار ژنتیکی این گونه و مقایسه اندوخته ژنی آنها بهویژه جمعیت جدید است. بدین منظور 110 نمونه از ایران و چهار کشور اروپایی در شش جایگاه ریزماهواره بررسی شد. علاوه بر نمونههای جمعیت نوظهور در تالاب بینالمللی فریدونکنار و جمعیت قدیمی گیلان، نمونههایی از کشورهای ایسلند، سوئد، فنلاند و لهستان نیز مطالعه شد. متوسط هتروزیگوسیتی مشاهده شده از 0/598 تا 1 و متوسط هتروزیگوستی مورد انتظار از 0/661 تا 0/950 قرار دارد. ایسلند در منتهیالیه غرب پالئارکتیک با مقدار 1/00 از بالاترین هتروزیگوسیتی و ایران در شرقیترین مکان این مطالعه با 12/72 از بیشترین فراوانی آلل موثر برخوردار بود. همچنین جمعیت ایران بجز یک جایگاه در باقی موارد انحراف از تعادل هاردی-واینبرگ را نشان داد. بر اساس نتایج برنامه STRUCTURE 2.3.4 ساختار ژنتیکی جمعیت قوهای ایران به دلیل پراکندگی بالای کلونیهای زادآوری در عرضهای شمالی دارای بیشترین جریان ژنی بود. لذا قوهای مهاجر پاییزه و زمستانه در فریدونکنار از دو جمعیت و قوهای گیلان نیز از یک جمعیت مجزا برخوردارند. در مجموع غنای بالای آللی در جمعیت جدید بیانگر ارزش بالای حفاظتی برای کلونی زمستانگذران فریدونکنار است.