دوره 3، شماره 10 - ( بوم شناسي كاربردي 1393 )
جلد 3 شماره 10 صفحات 63-53 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان
چکیده: (8818 مشاهده)
خشکسالی یکی از فاکتورهای مهمی می‌باشد که پتانسیل آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع را افزایش می‌دهد. این مطالعه جهت ارزیابی پتانسیل شاخص رطوبت خاک به‌نام شاخص خشکی کچ- بایرام در پهنه‌بندی ریسک آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع استان اصفهان با استفاده از داده‌های روزانه سال‌های 2006 تا 2010 انجام شد، لذا هدف مطالعه حاضر پهنه‌بندی پتانسیل آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع در استان اصفهان می‌باشد. کچ–بایرام یک شاخص خشکسالی-آتش‌سوزی است که دامنه آن صفر، با حداقل میزان کمبود رطوبت خاک و احتمال پتانسیل آتش‌سوزی کم، تا 800 با حداکثر کمبود رطوبت خاک و احتمال پتانسیل آتش‌سوزی بالا می‌باشد. نتایج به‌دست آمده نشان داد که بخش‌های غربی و ایستگاه سمیرم در جنوب استان دارای کمترین خشکی و پتانسیل آتش‌سوزی می‌‌باشند. با توجه به طبقه‌بندی‌های اقلیمی این بخش‌ها در طبقه‌های مرطوب‌تر همانند سرد و مرطوب، سرد استپی و نیمه‌خشک سرد قرار دارند، اما به‌دلیل پوشش گیاهی بسیار کم این بخش‌های استان، احتمال رخ دادن آتش‌سوزی بسیار کم و در بخش‌های غربی و ایستگاه سمیرم در جنوب استان به‌دلیل پوشش گیاهی مناسب در صورت بروز خشکسالی شدید احتمال رخ‌دادن آتش‌سوزی، بسیار زیاد است. در ایستگاه‌های خوانسار، سمیرم، فریدون‌شهر و داران کمترین مقادیر شاخص خشکی کچ- بایرام مشاهده شد. در مجموع، نتایج نشان داد که شاخص کچ- بایرام، شاخص مناسبی جهت پهنه‌بندی پتانسیل آتش‌سوزی در مناطق خشک و نیمه‌خشک اصفهان نمی‌باشد و بهتر است در گراس‌لندهای مناطق خشک و نیمه‌مرطوب به‌کار برده شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |