دوره 13، شماره 1 - ( 9-1403 )
جلد 13 شماره 1 صفحات 78-61 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zolfaghari G, Mazloumpanah M, Jumapour M. Ecological Risk Assessment of Chromium and Nickel in Soil Along the Shadmehr-Gonabad Road in Khorasan Razavi Province, Iran. Iranian Journal of Applied Ecology 2024; 13 (1) :61-78
URL: http://ijae.iut.ac.ir/article-1-1217-fa.html
URL: http://ijae.iut.ac.ir/article-1-1217-fa.html
ذوالفقاری قاسم، مظلوم پناه محمد، جمعه پور مهدی. ارزیابی ریسک اکولوژیک عناصر کروم و نیکل در خاک حاشیه جاده شادمهر-گناباد در استان خراسان رضوی. بوم شناسي كاربردي. 1403; 13 (1) :61-78
گروه علوم و مهندسی محیط زیست، دانشکده علوم محیطی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران.
چکیده: (305 مشاهده)
آلودگی ناشی از تردد خودروها از احتراق ناقص، ساییدگی لنت، و فرسایش سطوح جاده حاصل می‌شود. هدف از این تحقیق تعیین غلظت نیکل و کروم در خاک حاشیه جاده شادمهر- گناباد در استان خراسان رضوی، ارزیابی کیفیت خاک و بررسی تاثیر تردد خودروها بر غلظت این عناصر بود. نمونه‌های خاک از سه ایستگاه پلیس راه گناباد، پلیس راه شادمهر و محور فیض‌آباد برداشت گردید. بیشترین غلظت کروم و نیکل در ایستگاه فیض‌آباد به ترتیب 212/75 و 194 میلی‌گرم بر کیلوگرم در پاییز و 143/25 و 159/25 میلی‌گرم بر کیلوگرم در زمستان بود. طبق نتایج شاخص ریسک اکولوژیک بالقوه و شاخص ریسک، میزان سمیت بیولوژیک کروم و نیکل در کلاس کم خطر قرار داشت. آزمون‌های تجزیه و تحلیل واریانس و پیرسون حاکی از همبستگی معکوس کروم و نیکل با فاصله از جاده ( p<0/05) بودند. نتایج شمارش خودروها با فیلم‌برداری نشان داد که حجم خودروهای عبوری در پلیس راه شادمهر نسبت به دو ایستگاه دیگر بیشتر بود. میانگین غلظت کروم (74/41 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و مقادیر نیکل (73/79 میلی‌گرم بر کیلوگرم) در خاک، از میانگین جهانی و میانگین خاک‌های خراسان رضوی بیشتر بود. این تحقیق نشان داد که آلودگی خاک این منطقه به دلیل تأثیر همزمان تردد خودروها و منشاء زمین‌شناختی است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
