مجله علمی پژوهشی بوم شناسی کاربردی

پیش‌بینی پراکنش گونه‌ها در ارزیابی سطح تهدیدات، تعیین وضعیت حفاظتی و برنامه‌ریزی برای حفاظت گونه‌ها اهمیت دارد. هوبره آسیایی یکی از با ارزش‌ترین گونه‌های قابل شکار ایران است که در حال حاضر با تهدید انقراض روبروست. در این مطالعه پراکندگی زیستگاه‌های بالقوه مطلوب جمعیت‌های زمستان‌گذران هوبره آسیایی در فلات مرکزی ایران از طریق رویکرد حداکثر آنتروپی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج ارزیابی مدل با استفاده از سطح زیرمنحنی ROC نشان داد که مدل تهیه شده برای گونه مورد بررسی در هر دو حالت ساخت و آزمون مدل از حالت تصادفی پیش‌بینی بهتری دارد. از میان متغیرهای فیزیوگرافیک، اقلیمی، پوشش اراضی و انسانی وارد شده به مدل، متغیرهای شیب و میانگین دمای سردترین فصل سال بیشترین تأثیر را در انتخاب زیستگاه زمستان‌گذرانی توسط هوبره آسیایی داشتند. مساحت زیستگاه‌های مطلوب جمعیت‌های زمستان‌گذران هوبره آسیایی در فلات مرکزی ایران 112286 کیلومترمربع (22 درصد منطقه مورد مطالعه) برآورد شد. زیستگاه‌های مطلوب هوبره در داخل مناطق حفاظت شده و شکار ممنوع منطقه مورد مطالعه مساحتی بالغ بر 22372 کیلومترمربع (9/19 درصد) را تحت پوشش قرار می‌دهد. با وجود این، بخش قابل توجهی از زیستگاه‌های مطلوب این گونه (89914 کیلومترمربع) خارج از مناطق تحت حفاظت قرار دارد که نیازمند برنامه‌ریزی‌های حفاظتی است.