بهمنظور بررسی اثرات تراکم گیاهی و تنش خشکی بر عملکرد یونجه و بروموس تومنتلوس، آزمایشی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان در سال 1392 بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی و در چهار تکرار اجرا شد. 18 تیمار شامل 3 ترکیب کشت بهصورت خالص و مخلوط، دو سطح تراکم گیاهی و سه سطح آبیاری اعمال گردید. نتایج نشان داد که کشت خالص یونجه نسبت به کشت مخلوط و کشت مخلوط نسبت به کشت خالص بروموس دارای عملکرد کل بالاتری است. شاخص نسبت برابری زمین (LER) در تمامی تیمارهای کشت مخلوط کمتر از یک بهدست آمد که نشاندهنده وجود رقابت بینگونهای در کشت مخلوط بود. میزان عملکرد و تولید زیستتوده بهازای پایه با افزایش تراکم و افزایش رقابت و همچنین با افزایش تنش خشکی و کاهش منبع رطوبت کاهش یافت. مقایسه وزن ماده خشک عملکرد بالای سطح و پایین سطح نشان داد که یونجه بیشتر به رقابت درونگونهای حساس است تا رقابت برون گونهای و عملکرد بروموس بیشتر بهوسیله رقابت بین گونهای اعمال شده توسط یونجه محدود میشود تا رقابت درون گونهای. شاخص شدت رقابت نسبی در تمامی تیمارها برای بروموس مثبت و برای یونجه منفی بهدست آمد که نشاندهنده توان رقابتی بیشتر یونجه نسبت به بروموس در کشت مخلوط بود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |