درمیان گونههای مختلف ماهیان سطحزیریز، گونه ساردین سند (Sardinella sindensis Day, 1878) یکی از مهمترین گونههای اقتصادی مورد بهرهبرداری توسط صیادان است. در سالهای اخیر، میزان صید این گونه افزایش یافته و با توجه به دادههای محدود، امکان استفاده از مدلهای مبنی بر دادههای تکمیلی برای ارزیابی ذخایر آن وجود ندارد. در مطالعه حاضر، جهت تعیین وضعیت ذخیره ماهی ساردین سند در آبهای جنوبی از مدل صید-حداکثر محصول پایدار(Catch-Maximum Sustainable Yield, CMSY) استفاده شد. دادههای صید مربوط به 23 سال گذشته (1398- 1376) جمعآوری و برای محاسبه نقاط مرجع شیلاتی وارد مدل شدند. مقدار محاسبه شده برای شاخص B/BMSY توسط مدل بیشتر از 1/0 و مقدار شاخص F/FMSY کمتر از 1/0 تخمین زده شد که بیانگر عدم صید بیرویه از ذخیره این گونه در آبهای جنوبی کشور میباشد. مقدار حداکثر محصول قابل برداشت (Maximum Sustainable Yield, MSY) 86 هزار تن تخمین زده شد که در چند سال اخیر میزان برداشت، بیشتر از این مقدار بوده که این امر باعث شده است تا ذخیره به تدریج به سمت حالت صید بیرویه حرکت نماید. با توجه به نتایج حاصل، پیشنهاد میشود که کنترل و مدیریت بر فعالیتهای صید و صیادی بصورت منطقهای (به ویژه در آبهای استان هرمزگان) و با در نظر گرفتن پتانسیلهای شیلاتی، همراه با پایش وضعیت بهرهبرداری و با در نظر گرفتن عوامل محیطی تأثیرگذار بر ذخایر این ماهیان صورت پذیرد.