با توجه به روند سیر قهقرایی مراتع، بسیاری از گونه‌های بومی در شرایط آسیب‌پذیر و حتی در معرض خطر نابودی قرار گرفتن‌اند. بنابراین حفظ و تکثیر گونه‌های مرغوب بومی مراتع و شناخت ویژگی‌های مقاومت به چرا و خشکی و توان تولید آن‌ها، بسیار سودمند است. به‌منظوربررسی آثار حذف اندام‌های هوایی گونه‌های Astragalus caragana، Astragalus cyclophyllon، Astragalus podolobus و Medicago sativa بر روی تولید آنها، گونه‌های مذکور در گلدان‌های استوانه‌ای به ارتفاع 120 و قطر 20سانتی‌متر در شرایط گلخانه-کشت شدند. اهمیت این مطالعه استفاده از سه گونه گیاهی از جنس گون است که تاکنون از لحاظ شدت برداشت مورد آزمایش و بررسی قرار نگرفته‌اند. تولید گونه‌ها در سه سطح برداشت شامل یک‌بار در پایان فصل رویش، برداشت متوسط و برداشت زیاد در چهار گونه مورد‌نظر با آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار بررسی شد. نتایج نشان داد بین گونه، سطح برداشت و هم‌چنین آثار متقابل بین گونه و سطح برداشت در سطح یک درصد اختلاف معنی‌دار وجود دارد. به‌طور‌کلی نتایج بررسی موجود بر روی چهار گونه مورد‌مطالعه نشان داد که گونه‌های Medicago sativa و Astragalus caragana گونه‌های مقاوم به حذف شاخ و برگ بودند و مناسب‌ترین شدت برداشت برای این دو گونه تقریبا 60 درصد از ارتفاع توصیه می‌شود. اما گونه‌های Astragalus cyclophyllon و A. podolobus به شدت‌های برداشت اعمال شده در آزمایش حساسیت نشان دادند. لذا این دو گونه به‌عنوان گونه‌های غیرمقاوم به برداشت در اولین سال رویش شناخته شدند

واژه‌های کلیدی: گون، برش، ماده خشک، شدت برداشت، لگومینوز

متن کامل [PDF 209 kb]   (2448 دریافت)