تغییر اقلیم با تشدید تخریب زیستگاه‌ها و جابه‌جایی در پراکنش گونه‌ها، به یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی زیست‌شناسان حفاظت تبدیل شده‌است. گونه‌های کل‌وبز (Capra aegagrus) و قوچ‌ومیش (Ovis gmelini) از شاخص‌ترین علف‌خواران بزرگ‌جثه در ایران محسوب می‌شوند. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثرات تغییر اقلیم بر پراکنش زیستگاه این دو گونه در استان فارس انجام شد. برای پیش‌بینی پراکنش کنونی و آینده (سال 2070) از مدل حداکثر آنتروپی (MaxEnt) و سناریوهای اقلیمی مختلف استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیرهای فاصله از مناطق حفاظت‌شده و شیب به عنوان مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار در پیش‌بینی مطلوبیت زیستگاه هر دو گونه می‌باشند. در شرایط کنونی، 15/56 درصد از محدوده برای کل‌وبز و 32/9 درصد برای قوچ‌ومیش به‌عنوان زیستگاه مطلوب شناسایی شد. پیش‌بینی‌ها نشان داد که تحت سناریوهای مختلف اقلیمی، زیستگاه مطلوب کل‌وبز تا حدود 62 درصد و زیستگاه قوچ‌ومیش تا 64 درصد کاهش می‌یابد. همچنین، از کل محدوده مناطق تحت مدیریت حال حاضر در استان، 75/16 درصد زیستگاه مطلوب قوچ‌ومیش و 48/71 درصد آن زیستگاه مطلوب کل‌وبز است. نتایج این مطالعه بر ضرورت حفاظت و مدیریت زیستگاه‌ها با توجه به تأثیرات پیش‌بینی‌شده تغییر اقلیم تأکید دارد.