روشهای نمونهبرداری غیرتهاجمی، از جمله استخراج دیانای از سرگین، انجام مطالعات ژنتیک را برای پژوهشگران ژنتیک حفاظت تسهیل نموده، اما کیفیت و کمّیت دیانای استخراج شده همواره موضوع اصلی این روشها بوده است. در مطالعه حاضر تنوع و ساختار ژنتیکی گوسفند وحشی (Ovis gmelini) در پارک ملی بمو با نمونهبرداری به روش سواب سطح سرگین و با استفاده از هشت جفت آغازگر ریزماهواه ارزیابی شد. نتایج نشان داد که روش سواب سطح سرگین کارایی بالایی در تعیین ژنوتیپ افراد داشته و میتوان این روش را بهعنوان یک الگو برای سایر گونههای جانوری پیشنهاد نمود. مقادیر هتروزیگوسیتی مورد انتظار بین 0/502 تا 0/943، هتروزیگوسیتی مشاهده شده بین 0/950 تا 1/00 و میانگین غنای آللی 8/87 بدست آمد که نشان از تنوع ژنتیکی قابل توجه در جمعیت دارد. همچنین میانگین شاخص درونآمیزی بر اساس تمامی لوکوسها 0/052 محاسبه شد. نشانههایی از وقوع پدیده گردنه بطری در جمعیت در گذشته نزدیک مشاهده نشد. علیرغم تنوع ژنتیکی مناسب در جمعیت موجود، قطع ارتباطات ژنی بین این جمیعت با جمعیتهای مجاور و تهدیدات جهانی همچون تغییرات اقلیمی، ضرورت اجرای برنامههای معرفی افراد جدید به جمعیت با هدف حفظ پتانسیل تکاملی گونه را دو چندان مینماید.