به منظور ارزیابی ریسک اکولوژیک زیستگاه مرجانی جزایر خارک و خارکو در خلیج فارس (استان بوشهر)، در شهریور 1399 نمونه-های رسوب سطحی از هفت ایستگاه جمع آوری شد. این جزایر، به دلیل داشتن آبسنگ های مرجانی دارای ارزش اکولوژیک فوق العاده ای است. میزان عناصر بالقوه سمی، دانه بندی، مواد آلی کل، فسفرکل و نیتروژن کل در رسوبات، به ترتیب با استفاده از طیف‌سنجی جرمی پلاسمای جفت‌شده القایی، الک، روش سوزاندن در کوره، اسپکتروفتومتر و کجلدال اندازه¬گیری شد. میانگین غلظت آلومینیوم و آهن (درصد) و میانگین غلظت نیکل، سرب، روی، وانادیوم، فسفر کل و نیتروژن کل (میلی گرم در کیلوگرم) در رسوبات به ترتیب 0/53±0/76، 55/35±0/0، 19±35، 1/5±2/1، 10±22، 25±40، 7/3±0/0 و 6/2±14/7 ثبت گردید. بر اساس میزان فاکتور غنی شدگی نیکل و روی (به ترتیب در حد متوسط تا خیلی شدید)، منشاء آنها در اطراف خارک می تواند فعالیت انسانی از جمله صنایع نفتی باشد. شاخص بار آلودگی (0/25- 0/06) کلیه ایستگاه ها را بدون آلودگی نشان داد. میزان نیکل در ایستگاه 1 و 7 به ترتیب از استانداردهای"محدوده اثرات متوسط" و "سطح اثرات احتمالی" بیشتر بود که نشان دهنده اثرات زیستی متوسط و احتمالی این فلز بر روی موجودات بستر است. به طور کلی کیفیت اکولوژیک رسوبات سطحی اطراف خارکو نسبت به خارک، بهتر ارزیابی گردید.