%0 Journal Article %A Abbasi, N. %A Soltani, S. %A Jafari, R. %T Rangeland and Forest Fire Risk Mapping Using KBDI Drought Index (Case Study: Isfahan Province) %J Iranian Journal of Applied Ecology %V 3 %N 10 %U http://ijae.iut.ac.ir/article-1-592-fa.html %R %D 2015 %K Fire risk mapping, Keetch- Byram, Drought, Climatic classification, Isfahan province., %X خشکسالی یکی از فاکتورهای مهمی می‌باشد که پتانسیل آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع را افزایش می‌دهد. این مطالعه جهت ارزیابی پتانسیل شاخص رطوبت خاک به‌نام شاخص خشکی کچ- بایرام در پهنه‌بندی ریسک آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع استان اصفهان با استفاده از داده‌های روزانه سال‌های 2006 تا 2010 انجام شد، لذا هدف مطالعه حاضر پهنه‌بندی پتانسیل آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع در استان اصفهان می‌باشد. کچ–بایرام یک شاخص خشکسالی-آتش‌سوزی است که دامنه آن صفر، با حداقل میزان کمبود رطوبت خاک و احتمال پتانسیل آتش‌سوزی کم، تا 800 با حداکثر کمبود رطوبت خاک و احتمال پتانسیل آتش‌سوزی بالا می‌باشد. نتایج به‌دست آمده نشان داد که بخش‌های‌ غربی و ایستگاه سمیرم در جنوب استان دارای کمترین خشکی و پتانسیل آتش‌سوزی می‌‌باشند. با توجه به طبقه‌بندی‌های اقلیمی این بخش‌ها در طبقه‌های مرطوب‌تر همانند سرد ‌و ‌مرطوب، سرد‌ استپی و نیمه‌خشک‌ سرد قرار دارند، اما به‌دلیل پوشش گیاهی بسیار کم این بخش‌های استان، احتمال رخ دادن آتش‌سوزی بسیار کم و در بخش‌های غربی و ایستگاه سمیرم در جنوب استان به‌دلیل پوشش گیاهی مناسب در صورت بروز خشکسالی شدید احتمال رخ‌دادن آتش‌سوزی، بسیار زیاد است. در ایستگاه‌های خوانسار، سمیرم، فریدون‌شهر و داران کمترین مقادیر شاخص خشکی کچ- بایرام مشاهده شد. در مجموع، نتایج نشان داد که شاخص کچ- بایرام، شاخص مناسبی جهت پهنه‌بندی پتانسیل آتش‌سوزی در مناطق خشک‌ و ‌نیمه‌خشک اصفهان نمی‌باشد و بهتر است در گراس‌لندهای مناطق خشک و نیمه‌مرطوب به‌کار برده شود. %> http://ijae.iut.ac.ir/article-1-592-fa.pdf %P 53-63 %& 53 %! %9 Research %L A-10-1-72 %+ Isf. Univ. of Technol., Isfahan. Iran %G eng %@ 2476-3128 %[ 2015