مجله علمی پژوهشی بوم شناسی کاربردی

به‌دلیل محدودیت میزان آب در مناطق خشک و بیابانی، روش‌های بهره‌برداری از منابع آب موجود و همچنین روش‌های آبیاری در این مناطق با مناطق دیگر متفاوت است. بدین منظور، آزمایشی به‌صورت کرت‌های دو بار خرد شده (اسپیلیت اسپیلیت پلات) در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار در محدوده اراضی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. در این آزمایش، مقدار آبیاری (5 و 10 لیتر) به‌عنوان عامل اصلی، روش آبیاری (آبیاری سطحی و زیرسطحی) به‌عنوان عامل فرعی، اصلاح‌ کننده خاک (کود 75 درصد و 15 درصد (شاهد) و زئولیت 25 درصد و 15 درصد) به‌عنوان عامل فرعی و صفات ارتفاع گیاه، قطر یقه، شاخص کلروفیل نسبی و تبادل روزنه‌ای گیاه زیتون تلخ
(.Melia azedarach L) به‌عنوان متغیر‌های وابسته درنظر گرفته شدند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بیشترین ارتفاع گیاه در شرایط ترکیب تیماری 5 لیتر آبیاری به‌صورت زیرسطحی همراه با زئولیت 25 درصد به‌دست آمد که با بقیه ترکیب‌های تیماری تفاوت معنی‌دار داشت (P<0/05). ترکیب تیماری 5 لیتر آبیاری به‌صورت سطحی همراه با کاربرد زئولیت به‌میزان 25 درصد برای دستیابی به حداکثر تبادل روزنه‌ای توصیه‌ می‌شود. دو ترکیب تیماری 5 لیتر آبیاری به‌صورت زیرسطحی همراه با زئولیت 15 درصد و کود 15 درصد به‌ترتیب دارای بالاترین محتوی کلروفیل نسبی بودند. بنابراین می‌توان چنین استنباط کرد که با استفاده از زئولیت رطوبت کافی و مداوم در اختیار گیاه قرار گرفته است که منجر به بهبود صفات رشد گیاه شده است.