دوره 8، شماره 1 - ( 3-1398 )                   جلد 8 شماره 1 صفحات 45-33 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


دانشگاه تهران
چکیده:   (6220 مشاهده)
خرس سیاه بلوچی یک گونه به‌شدت در خطر انقراض است که در جنوب شرق ایران پراکنش دارد. مدل‌سازی ارتباطات سیمای سرزمین بین لکه­های زیستگاهی این گونه می‌تواند مورد استفاده مدیران حفاظت قرار گیرد. درنتیجه، مطالعه‌ای با هدف مدل‌سازی کریدورهای بالقوه خرس سیاه بلوچی میان 31 لکه زیستگاهی در ایران با استفاده از روش تئوری مدار انجام شد. نقشه مطلوبیت زیستگاه در نرم‌افزار MaxEnt با استفاده از 101 نقطه حضور و نه متغیر محیطی طراحی و معکوس این نقشه در مدل‌سازی کریدورهای زیستگاهی استفاده شد. سپس با استفاده از روش تئوری مدار، مناطق با قابلیت مهاجرت زیاد میان لکه‌های زیستگاهی با چهار خوشه تعیین شده در مطالعه پیشین (بر اساس مدل کمینه هزینه) مقایسه شدند. نتایج این مطالعه، سه خوشه اصلی با قابلیت مهاجرت زیاد برای خرس سیاه بلوچی تعیین کرد. همچنین هشت لکه زیستگاهی منزوی برای این گونه تعیین شد که نیازمند اقدامات مدیریتی سریع برای برقراری ارتباط با سایر لکه­های زیستگاهی این گونه در این منطقه از ایران هستند. روش تئوری مدار به‌خوبی خوشه‌های اصلی معرفی شده برای حفاظت از این گونه را در جنوب شرقی ایران تأیید کرد. نتایج این مطالعه می­تواند الگوی مناسبی برای اولویت­بندی حفاظت از زیستگاه­های خرس سیاه بلوچی در این ناحیه از ایران باشد.
متن کامل [PDF 3078 kb]   (1790 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.