دوره 7، شماره 2 - ( 6-1397 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 42-29 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
karimi S, Hemami M, Tarkesh Esfahani M, Baltzinger C. The Role of Brown Bear (Ursus arctos) in the Plant Seed Dispersal of Golestan National Park. Iranian Journal of Applied Ecology 2018; 7 (2) :29-42
URL: http://ijae.iut.ac.ir/article-1-870-fa.html
URL: http://ijae.iut.ac.ir/article-1-870-fa.html
کریمی سرور، همامی محمود رضا، ترکش اصفهانی مصطفی، بالتزینگر کریستف. نقش خرس قهوهای (Ursus arctos) در انتشار بذر گیاهان پارک ملی گلستان. بوم شناسي كاربردي. 1397; 7 (2) :29-42
دانشگاه صنعتی اصفهان
چکیده: (7734 مشاهده)
خرس قهوهای (Ursus arctos)بزرگ‌ترین گوشتخوار ایران است که در بخش‌‌های وسیعی از نواحی کوهستانی البرز و زاگرس یافت می‌شود. اما بیشترین تراکم این گونه در جنگل های شمالی کشور از پارک ملی گلستان تا غرب استان گیلان است. ما در این مطالعه پتانسیل خرس قهوه ای را برای انتقال بذر به شکل اندزوکوری در جنگل گلستان از طریق آزمایش گلخانه ای مورد بررسی قرار دادیم. به‌منظور شناسایی تغییرات زمانی و مکانی جوانه ها، فراوانی، غنا و ترکیب گونه‌ای بذور سبز شده از نمونه‌های سرگین خرس قهوهای، جمع‌آوری شده از تیپ‌های زیستگاهی و فصول مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در مجموع 268 بذر متعلق به 33 آرایه از 19 تیره و 25 جنس گیاهی در آزمایش های جوانه زنی نمونه های سرگین ثبت شد. براساس نتایج به دست آمده فراوانی (0/003=P) و ترکیب بذور (0/001=P) انتقال داده شده بین فصول متفاوت بود که منعکس کننده تفاوت های فنولوژیک گیاهان منطقه است. فراوانی و ترکیب بذری سرگین ها بین دو تیپ زیستگاهی تفاوت معنیداری نداشت. همچنین، غنای گونه ای بذور انتقال داده شده بین فصول و زیستگاه های مختلف تفاوت معنی داری را نشان نداد. بیشترین غنای گونه ای مربوط به فرم رویشی علفی بود (24 آرایه) در حالی که گیاهان درختچه ای فراوان‌ترین گونه های سبز شده از نمونه های سرگین را شامل می شدند (76 درصد کل بذور جوانه زده). میوه های گوشتی درختچه‌ها به‌عنوان یک منبع انرژی مهم در دوره پرخوری پیش از خواب زمستانی خرس ها مطرح هستند. بذور مربوط به میوه های خشک در تراکم های پایین و مخصوصاً در نمونه های سرگین مربوط به فصل بهار و اوایل تابستان مشاهده شد. این نتایج با رفتار تغذیه فرصت طلبانه خرس قهوهای سازگار است. با توجه به اینکه گونه های زوج سم در پارک ملی گلستان اغلب گونه های یک‌ساله را انتقال می دهند نقش خرس قهوهای در انتقال گونه های درختچه ای و درختی در جنگل گلستان می تواند مورد توجه قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: اندزوکوری، پستاندار همه چیزخوار، فرم رویشی، فراوانی و غنای گونه ای بذور، تغییرات زمانی و مکانی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
