نظر به اهمیت تنوع گیاهی و به‌منظور ارزیابی اثر فشار چرا بر غنای گونه‌ای و ساختار جوامع گیاهی این مطالعه صحرایی در پارک ملی گلستان و نواحی اطراف، واقع در شمال شرقی ایران به اجرا در آمد. به این منظور از زیستگاه‌های دست نخورده، رها شده، تحت چرای فصلی و تحت چرای شدید، با استفاده از ویتاکر پلات اصلاح شده در 4 مقیاس مکانی 1، 10، 100 و 1000 مترمربعی و در 6 تکرار نمونه‌برداری انجام شد. نتایج نشان دادند که زیستگاه‌های مختلف از نظر ترکیب تیره‌ها و گونه‌های گیاهی با یکدیگر متفاوت بودند و با افزایش شدت چرا بر اهمیت تروفیت‌ها افزوده و از اهمیت همی‌کریپتوفیت‌ها و فانروفیت‌ها کاسته شد. هم‌چنین افزایش شدت چرا منجربه کاهش غنای گونه‌ای شد. میانگین غنای گونه‌ای زیستگاه‌های مورد مطالعه در هر چهار مقیاس نمونه‌برداری تفاوت معنی‌داری با یکدیگر داشتند. براساس نتایج به‌دست آمده در مناطق تحت ‌‌تأثیر چرای شدید غنای گونه‌ای به‌شدت کاهش یافته و حفاظت در برابر چرای دام در حفظ تنوع گونه‌های گیاهی نقش مهمی‌ را ایفا کرده است.