دوره 1، شماره 2 - ( اكولوژي كاربردي 1391 )
جلد 1 شماره 2 صفحات 26-15 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Davari A, Khorasani N, Danehkar A. Comparison of Heavy Metal Concentration in Bidekhun, Basatin and Melgonze Mangrove Forests. Iranian Journal of Applied Ecology 2013; 1 (2) :15-26
URL: http://ijae.iut.ac.ir/article-1-183-fa.html
URL: http://ijae.iut.ac.ir/article-1-183-fa.html
داوری علی، خراسانی نعمت‌الله، دانه کار افشین. مقایسه غلظت فلزات سنگین در رسوبات رویشگاه‌های حرا بیدخون، بساتین و مل گنزه. بوم شناسي كاربردي. 1391; 1 (2) :15-26
گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
چکیده: (14558 مشاهده)
در نتیجه روند افزایشی صنعتی شدن مناطق ساحلی گرمسیری و نیمه گرمسیری، نگرانی‌ها در رابطه با آثار فعالیت‌های انسانی بر اکوسیستم‌های مانگرو افزایش یافته است. در این مطالعه، از رسوبات سطحی (صفر تا 10 سانتی‌متر) سه رویشگاه مانگرو استان بوشهر واقع در بخش شمالی خلیج فارس در مجاورت فعالیت‌های توسعه نفت و گاز پارس جنوبی به منظور آنالیز فلزات سنگین در بهار سال 1388 نمونه‌برداری شد. دامنه غلظت فلزات سنگین به‌ترتیب برای آلومینیوم (Al)، آهن (Fe)، کادمیوم (Cd)، مس (Cu)، نیکل (Ni)، سرب (Pb)، وانادیوم (V) و روی (Zn) برابر با؛ 89/14511، 72/30736، 72/1، 04/46، 14/64، 8/94، 33/311 و 46/181 میکروگرم بر گرم تعیین شد. دامنه غلظت تمام فلزات از استانداردهای اولیه رسوبات دریایی چین و اداره حفاظت محیط زیست آمریکا بالاتر بود. ولی در بیشتر موارد این مقادیر در حد مناسب استاندارد ثانویه استانداردهای فوق بود. در میان سه رویشگاه مانگرو در استان بوشهر، رویشگاه‌های بساتین و بیدخون از مقادیر بالاتر کادمیوم، مس، نیکل، سرب و روی برخوردار بودند و آلوده به فلزات سنگین ارزیابی شدند. با توجه به این‌که بیدخون نزدیک‌ترین رویشگاه مانگرو به مجتمع نفت و گاز پارس جنوبی می‌باشد و رویشگاه بساتین در مجاورت آن واقع شده است، اختلال جریان آب در رویشگاه بساتین به‌دلیل احداث نادرست پل روی ورودی آب خور بساتین موجب افزایش میزان آلودگی این رویشگاه شده است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
