تحلیل زیستگاه با استفاده از سنجه‌های سیمای سرزمین می‌تواند در راستای مدیریت بهتر زیستگاه کارآمد باشد. خرس سیاه بلوچی به‌عنوان زیرگونه درخطر انقراض در مناطق بحر آسمان و زریاب استان کرمان پراکندگی دارد. هدف از این مطالعه مدل‌سازی پراکنش گونه و ارزیابی کیفیت لکه‌های زیستگاهی با استفاده از سنجه‌های سیمای سرزمین است. مدل‌سازی پراکنش با استفاده از رویکرد اجماع (Ensemble)، حاصل از تلفیق مدل‌های فقط حضور و حضور/ شبه عدم حضور در نرم‌افزار ModEco انجام گرفت. روی مدل اجماع از حد آستانه (True Skill Statistics, TSS) استفاده شد و لکه‌های زیستگاهی با استفاده از سنجه‌های سیمای سرزمین تحلیل شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که گستره پراکنش، فراتر از مرز مناطق حفاظت‌شده موردمطالعه است و متغیرهای مرتبط با رطوبت بیشترین تأثیر را بر روی حضور گونه داشتند. بر پایه تحلیل سنجه‌ها، لکه‌های زیستگاهی در پناهگاه حیات‌وحش زریاب از پیوستگی بالاتر و حاشیه کمتری نسبت به منطقه حفاظت‌شده بحر آسمان برخوردار هستند. در منطقه حفاظت‌شده بحر آسمان تعداد لکه‌های زیستگاهی بیشتر بوده و عدم پیوستگی لکه‌ها منجر به شکل‌گیری حاشیه شده است. نتایج این مطالعه می‌تواند در راستای مدیریت لکه‌های زیستگاهی این‌گونه درخطر انقراض مورد استفاده قرار گیرد.

واژه‌های کلیدی: خرس سیاه، مدل اجماع، لکه‌های زیستگاهی، سیمای سرزمین، استان کرمان

متن کامل [PDF 694 kb]   (1020 دریافت)