پیش‌بینی اثر تغییر اقلیم بر پراکنش گونه‌های گیاهی باارزش و در معرض خطر، امری ضروری در جهت حفاظت و مدیریت آن‌ها به‌شمار می‌آید. در این پژوهش، از مدل آنتروپی بیشینه (MaxEnt) و 10 متغیر محیطی برای پیش‌بینی پراکنش فعلی و آینده گونه‌هایE. amoenum و E. italicum در پاسخ به تغییر اقلیم استفاده شد. همچنین برای پیش‌بینی اثر تغییر اقلیم در آینده (دهه‌های ۲۰۵۰ و ۲۰۷۰) از دو سناریوی اقلیمی PCR 2.6 و PCR 8.5 تحت مدل گردش عمومی CCSM4 استفاده شد. ارزیابی صحت مدل‌ها بر اساس شاخص Area under the curve (AUC) بیانگر عملکرد عالی (0/9>) آنها است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که مهم‌ترین متغیرهای تأثیرگذار بر پراکنش گونۀ E. amoenum، شیب (38/8%)، دامنه سالیانه دما (11/5%) و میزان بارش در خشک-ترین فصل (31/9%) هستند. همچنین میزان تابش نورخورشید (37/6%)، شیب (36/4%) و دمای متوسط سردترین فصل (11/5%) از مهمترین فاکتورهای محیطی موثر بر پراکنش گونۀ E. italicum به شمار می‌آیند. به علاوه نتایج نشان می‌دهد که پراکنش گونه‌های موردمطالعه در پاسخ به تغییر اقلیم و تحت سناریوهای انتشار RCP2.6 و RCP8.5 در دهه‌های 2050 و 2070 کاهش خواهند یافت. بنابراین نتایج حاصل از این پژوهش بر لزوم تعیین راهبردهای حفاظتی به منظور جلوگیری از انقراض این گونه‌ها تأکید می‌نماید.