اولویت‌بندی و انتخاب مناطق نمونه از کل طبیعت جهت حفاظت از تنوع زیستی ضروری است. هدف اصلی این تحقیق ارزیابی توسعه شبکه مناطق حفاظتی با سنجه‌های سیمای سرزمین در استان مرکزی است. بدین منظور از نرم افزارهای MaxEnt،  Marxan،  Fragstst 4.2  و هشت معیار حفاظتی استفاده شد.  نتایج حاصل با الگوریتم‌های مذاب‌سازی شبیه‌سازی شده، حریص و نادر و سنجه‌های مختلف سیمای‌سرزمین مقایسه شد. برای مدل‌سازی زیستگاه گونه‌ها از روش حداکثر آنتروپی استفاده شد. بررسی نتایج سناریوهای مختلف حفاظتی نشان داد که هدف حفاظتی30 درصد با BLM معادل 30 به‌عنوان مناسب‌ترین گزینه می‌باشد. الگوریتم مذاب‌سازی شبیه‌سازی شده نتایج قابل قبول‌تری را در تمام موارد ارائه داد و نتایج همپوشانی مناطق منتخب حفاظتی با مناطق تحت حفاظت موجود در استان مرکزی نشان داد که در برآوردن هدف حفاظتی 30 درصد تنها دو معیار حفاظتی موفق است. که از لحاظ دستیابی به اهداف حفاظتی، کارایی مناسبی را ندارد. در اغلب سناریوها، هم‌پوشانی شبکه‌های حفاظتی منتخب با مناطق تحت حفاظت موجود کمتر از 45/31 درصد است. نتایج سنجه‌های سیمای سرزمین نشان داد فاصله مناطق حفاظتی از یکدیگر متغییر است. تنوع و فراوانی مناطق حفاظتی کم  است. بنابراین شبکه مناطق حفاظتی استان مرکزی جزء زیست بوم‌های آسیب پذیر با شکنندگی زیاد  قرار دارد.