دوره 9، شماره 4 - ( 12-1399 )                   جلد 9 شماره 4 صفحات 33-15 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


دانشگاه آزاد واحد تاکستان
چکیده:   (2690 مشاهده)
پرداختن به مسئله بیابان¬¬زایی به¬خاطر ماهیت چندمعیاری آن، توسعه روز افزون، گسترده و بلندمدت بودن و تأثیر هم¬زمان بر منابع سرزمینی و جمعیت¬های انسانی، به¬منظور دستیابی به توسعه پایدار ضروریست. از این¬رو لازم است به¬منظور بهره¬برداری بهینه از امکانات و سرمایه¬های محدود اختصاص¬یافته به این امر، راهبردهای مقابله با بیابان¬زایی با توجه به معیارهای مختلف مورد ارزیابی قرار گیرد تا ضمن دستیابی به نتایج بهتر، از هدررفت سرمایه¬¬های ملی جلوگیری شود. بنابراین به¬منظور رتبه¬بندی راهکارهای مقابله با بیابان¬زایی، در چارچوب مدل¬های تصمیم¬گیری چندشاخصه، از روش دیمتل استفاده شد. ابتدا در چارچوب روش تصمیم¬¬گیری چند شاخصه و با استفاده از مدل دلفی، معیارها و راهبردهای مهم و اولویت¬دار شناسایی شده و سپس اولویت نهایی راهبردها با استفاده از روش دیمتل مورد ارزیابی قرار گرفت. بر مبنای نتایج به¬دست آمده، راهبردهای توسعه و احیاء پوشش گیاهی (23A)، تغییر الگوی آبیاری و اجرای روش¬های کم¬آب¬خواه (33A) و کنترل چرای دام (20A) به¬ترتیب به¬عنوان مهم¬ترین راهبردهای مقابله با بیابان¬زایی در منطقه تشخیص داده شدند. بنابراین پیشنهاد شد در طرح¬های کنترل و کاهش اثرات بیابان¬زایی و احیاء اراضی تخریب¬¬یافته، نتایج و رتبه¬بندی به¬دست-آمده مورد توجه قرار گیرد.
متن کامل [PDF 743 kb]   (1264 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.